“โรคหอบหืด Asthma”
การอักเสบเรื้อรังของหลอดลมทำให้เกิด “โรคหอบหืด Asthma” การอักเสบนี้ทำให้เยื่อบุ และ ผนังหลอดลมมีปฏิกิริยาต่อสิ่งกระตุ้นทั้งภายใน และ ภายนอกมากขึ้น ส่งผลให้ผู้ที่เป็นโรคหอบหืดอาจหายใจลำบาก หายใจมีเสียงหวีด หายใจถี่ ไอเรื้อรัง และแน่นหน้าอก โดยเฉพาะตอนกลางคืน และ ตอนเช้า โรคหอบหืดไม่ได้จำกัดอยู่ในกลุ่มอายุใดกลุ่มหนึ่ง และ ในกรณีที่รุนแรง อาจนำไปสู่ผลร้ายแรงถึงชีวิตได้ แม้ว่าโรคหอบหืดจะไม่เป็นโรคติดต่อ แต่ก็สามารถถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้
โรคหอบหืดเป็นคำศัพท์ที่ใช้แทนกันได้เพื่ออธิบายโรคเดียวกัน เมื่อมีคนเป็นโรคหอบหืดอาจเรียกว่าโรคหอบหืด แม้ว่าบางคนที่เป็นโรคหอบหืดอาจไม่แสดงอาการ แต่คนอื่น ๆ อาจมีอาการไอ และ หายใจดังเสียงฮืด ๆ เท่านั้น อาการเหล่านี้มักเป็นผลมาจากการหดตัวของหลอดลม และ การอักเสบของทางเดินหายใจ ซึ่งเป็นสาเหตุหลักของการไอเรื้อรัง โรคหอบหืดยังเป็นที่รู้กันว่าเป็นสาเหตุสำคัญของการไอเรื้อรัง ควบคู่ไปกับโรคกรดไหลย้อน และ โรคจมูกอักเสบเรื้อรัง
ภาวะที่เรียกว่าโรคหอบหืดหรืออาการที่เกี่ยวข้อง หากไอต่อเนื่องเป็นเวลาหลายสัปดาห์ และ มีอาการหายใจมีเสียงหวีดร่วมด้วย อาจมีอาการอื่น ๆ เช่น แน่นหน้าอก หายใจลำบาก และ หายใจถี่ ในกรณีที่รุนแรง อาจนำไปสู่การขาดอากาศหายใจ ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อร่างกายไม่สามารถรับออกซิเจน และ กำจัดคาร์บอนไดออกไซด์ได้ ซึ่งอาจส่งผลให้ระบบทางเดินหายใจล้มเหลว และ นำไปสู่การหมดสติ และ เสียชีวิตในที่สุด
ปัจจัยที่นำไปสู่การพัฒนาของโรคหอบหืด การอักเสบเรื้อรังของหลอดลมเป็นสาเหตุของโรคหอบหืดหรือโรคหอบหืดในหลอดลม โรคนี้มีลักษณะอาการทางระบบทางเดินหายใจที่เกิดขึ้นจากสิ่งกระตุ้นต่าง ๆ เช่น สารก่อภูมิแพ้ที่มีอยู่ทั้งในบ้าน
และนอกบ้าน ได้แก่ ไรฝุ่น สะเก็ดผิวหนังของสัตว์ เกสรดอกไม้ มลพิษทางอากาศ ควันบุหรี่ ไอน้ำมัน สารเคมี และ ก๊าซพิษ นอกจากนี้ การติดเชื้อไวรัส แบคทีเรียในอากาศ และ เชื้อรายังสามารถกระตุ้นให้เกิดอาการของโรคหอบหืดได้ นอกจากนี้ยังพบว่าโรคหอบหืดมักพบได้บ่อยในสภาพอากาศที่หนาวเย็น และ แห้งกว่า และ อาจถูกกระตุ้นได้เช่นเดียวกัน
การระบุสัญญาณ และ อาการเริ่มต้นตั้งแต่เนิ่น ๆ การมีอาการไอเรื้อรัง หายใจมีเสียงหวีด และ หายใจถี่เป็นตัวบ่งชี้หลักสามประการของโรคหอบหืด การเกิดขึ้นร่วมกันของอาการทั้งสามจะเพิ่มโอกาสในการเป็นโรคหอบหืด อย่างไรก็ตาม จำเป็นต้องทำการทดสอบสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการไอเรื้อรังเพื่อวินิจฉัยโรคหอบหืดอย่างแม่นยำ
ในการวินิจฉัยโรคหอบหืด แพทย์ของคุณจะทำการประเมินหลายอย่าง รวมถึงประวัติทางการแพทย์ การตรวจร่างกาย และ การทดสอบการทำงานของปอด บ่อยครั้งที่การตรวจหาโรคหอบหืดด้วยการถ่ายภาพเอ็กซ์เรย์ปอดในผู้ป่วยโรคหืดนั้นทำได้ยาก เนื่องจากอาจไม่มีความผิดปกติที่มองเห็นได้ ดังนั้น การตรวจสมรรถภาพปอดจึงเป็นวิธีที่แม่นยำกว่าในการวินิจฉัยโรคหอบหืด
บุคคลที่ทุกข์ทรมานจากโรคเรื้อรัง เช่น หายใจมีเสียงหวีด และ ภาวะทางเดินหายใจอื่น ๆ จำเป็นต้องได้รับการรักษาทางการแพทย์อย่างสม่ำเสมอเพื่อจัดการกับอาการของตน ตัวเลือกการรักษา ได้แก่ การใช้ยารับประทาน การฉีดยา และ ยาสูดพ่น แม้ว่ายารับประทานจะมีประสิทธิภาพ แต่จะทำงานช้ากว่ายาสูดพ่นเนื่องจากต้องผ่านกระบวนการดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย ในทางกลับกัน ยาสูดพ่นจะช่วยบรรเทาอย่างรวดเร็วเมื่อไปถึงหลอดลมทันทีเมื่อหายใจเข้า แม้ว่ายาสูดพ่นจะมีผลข้างเคียงน้อยกว่า แต่ก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องใช้เทคนิคการใช้ยาที่ถูกต้อง
ติดตามข่าวสาร และ อาหารสุขภาพเพิ่มเติมได้ที่ : ramahealthy
